عوارض اهدای پلاکت به روش آفرزیس در انتقال خون استان تهران

  چکید ه   سابقه و هدف   به کمک پلاکت فرزیس می‌توان تعداد بسیار بیشتر و مؤثرتری پلاکت‌ به دست آورد که گاه محتوای پلاکت به دست آمده برابر با پلاکت 8 واحد خون کامل است. علاوه بر این، با تجویز این پلاکت‌ها، بیماران در معرض تماس با اهداکننده کمتری قرار می‌گیرند. هدف از این بررسی، نشان دادن میزان عوارض تولید پلاکت به روش فرزیس در انتقال خون تهران بود.   مواد و روش‌ها   این مطالعه گذشته‌نگر از سال 1384 تا 1389 بر روی 309 اهداکننده‌ای که جهت پلاکت فرزیس مراجعه کردند، انجام گرفت. برای همه اهداکنندگان، CBC انجام شد و در صورت داشتن Hb بالای 5/12 و پلاکت بیش از 000/150 وارد مطالعه شدند. اطلاعات مربوط به جلسات آفرزیس در فرم‌های مخصوص مشخصات اهداکنندگان با قید عوارض حین اهدای پلاکت ثبت و یافته‌ها توسط آزمون‌های t و کای‌دو و نرم‌افزار 19 SPSS تجزیه و تحلیل شدند.   یافته‌ها   در مدت مطالعه، 302 مورد پلاکت فرزیس انجام شد که از این تعداد 81% اهداکنندگان مرد و 19% زن بودند. میانگین سنی آنان 8/9 ± 3/35 سال بود. شایع‌ترین عوارض اهدا، واکنش وازوواگال خفیف/متوسط(6/1%) بود و مسمومیت با سیترات در 6/1% از اهداکنندگان دیده شد که نوع متوسط آن در 3/0% اهداکنندگان مشاهده گردید.   نتیجه گیری   اهدای پلاکت به روش آفرزیس، ایمن بوده و شیوع عوارض آن بسیار پایین است. عوارض بیشتر در سنین پایین‌تر و اهدای نوبت اول دیده می‌شود.